1.Πότε γίνεται η ανάσταση τών νεκρών; 2.Είμαστε χάλια, δέν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα καί ασαφή διά τήν ψυχή, σάς τό επισήμανα κατ’ επανάληψιν…

1.Πότε γίνεται η ανάσταση τών νεκρών; 2.Είμαστε χάλια, δέν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα καί ασαφή διά τήν ψυχή, σάς τό επισήμανα κατ’ επανάληψιν…

Πρωτίστως θά αναγνώσετε τό πάρακατω άρθρον αυτούσιον όπως τό διάβασα καί ύστερα θά αναγνώσετε τίς ερωτήσεις μού…

Η Αγία Γραφή διδάσκει ξεκάθαρα ότι η ανάσταση των νεκρών είναι μια πραγματικότητα κι ότι αυτή η ζωή εδώ στη γη δεν είναι το παν που υπάρχει. Ενώ ο θάνατος είναι το τέλος της φυσικής ζωής, δεν είναι το τέρμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Πολλοί πιστεύουν λανθασμένα ότι υπάρχει μία γενική ανάσταση στο τέλος του αιώνα, αλλά η Αγία Γραφή διδάσκει ότι δεν πρόκειται για μια ανάσταση αλλά μια σειρά αναστάσεων, κάποιες για αιώνια ζωή στον Ουρανό και κάποια για αιώνια καταδίκη (Δανιήλ 12:2, Ιωάννης 5:28-29).

Η πρώτη μεγάλη ανάσταση ήταν η ανάσταση του Ιησού Χριστού. Τεκμηριώνεται σε κάθε ένα από τα τέσσερα ευαγγέλια (Ματθαίος 28, Μάρκος 16, Λουκάς 24, Ιωάννης 20), αναφέρεται πολλές φορές στις Πράξεις (Πράξεις 1:22, 2:31, 4:2, 33, 26:23), κι επίσης αναφέρεται στις επιστολές προς τις εκκλησίες (Ρωμαίους 1:4, Φιλιππησίους 3:10, Α΄ Πέτρου 1:3). Πολλά γράφονται για τη σπουδαιότητα της ανάστασης του Χριστού στην Α΄ Κορινθίους 15:12-34, στην οποία καταγράφεται ότι περισσότεροι από πεντακόσιοι άνθρωποι τον είδαν μονομιάς στις μετα-αναστάσιμες εμφανίσεις Του. Η ανάσταση του Χριστού είναι η «απαρχή» και η εγγύηση για κάθε χριστιανό πως κι αυτός θ’ αναστηθεί. Η ανάσταση του Χριστού είναι επίσης η βάση της βεβαιότητας του χριστιανού ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουν πεθάνει, μια μέρα θ’ αναστηθούν και θα κριθούν από τον Ιησού Χριστό (Πράξεις 17:30-31). Η ανάσταση για αιώνια ζωή αναφέρεται στη Γραφή ως «πρώτη ανάσταση» (Αποκάλυψη 20:5-6)· η ανάσταση για κρίση και βάσανα χαρακτηρίζεται ως «ο δεύτερος θάνατος» (Αποκάλυψη 20:6, 13-15).

Η πρώτη μεγάλη ανάσταση της Εκκλησίας θα συμβεί τη στιγμή της Αρπαγής. Όλοι εκείνοι που έχουν εμπιστευθεί τον Ιησού Χριστό κατά τη διάρκεια του αιώνα της Εκκλησίας, και έχουν πεθάνει πριν επιστρέψει ο Χριστός, θ’ αναστηθούν κατά την Αρπαγή. Ο αιώνας της Εκκλησίας ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής και θα ολοκληρωθεί όταν επιστρέψει ο Χριστός να πάρει τους πιστούς στον Ουρανό μαζί Του (Ιωάννης 14:1-3, Α΄ Θεσσαλονικείς 4:16-17). Ο απόστολος Παύλος εξήγησε πως δεν πεθάνουν όλοι οι χριστιανοί αλλά όλοι θα υποστούμε μια αλλαγή, δηλαδή θα λάβουμε αναστημένο σώμα (Α΄ Κορινθίους 15:50-58)· κάποιοι χωρίς να έχουν πεθάνει. Οι χριστιανοί που ζουν, και αυτοί που ήδη έχουν πεθάνει, θα συναντηθούμε όλοι στον αέρα με τον Κύριο και θα είμαστε πάντοτε μαζί Του!

Μια άλλη μεγάλη ανάσταση θα συμβεί όταν ο Χριστός επιστρέψει στη γη (στη δεύτερη έλευσή Του) στο τέλος της περιόδου της Θλίψης. Μετά την αρπαγή, δηλαδή μετά τον αιώνα της Εκκλησίας, το επόμενο γεγονός στο χρονολόγιο του Θεού είναι η Θλίψη. Πρόκειται για μια χρονική περίοδο τρομερής κρίσης πάνω στον κόσμο, που περιγράφεται με πολλές λεπτομέρειες στην Αποκάλυψη, κεφάλαια 6-18. Αν και όλοι οι πιστοί της περιόδου της Εκκλησίας θα έχουν φύγει, εκατομμύρια ανθρώπων που θα έχουν μείνει στη γη, θα συνετιστούν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και θα εμπιστευθούν τον Χριστό ως Σωτήρα των. Το τραγικό είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς θα πληρώσουν με τη ζωή τους την πίστη τους στον Χριστό (Αποκάλυψη 6:9-11, 7:9-17, 13:7, 15-17, 17:6, 19:1-2). Οι πιστοί αυτοί του Χριστού που πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της Θλίψης θ’ αναστηθούν όταν επιστρέψει ο Χριστός, και θα βασιλέψουν μαζί Του για χίλια χρόνια κατά τη διάρκεια της χιλιετίας (Αποκάλυψη 20:4, 6). Οι πιστοί της Παλαιάς Διαθήκης, όπως ο Ιώβ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Δαβίδ, ακόμη κι ο Ιωάννης ο βαπτιστής (τον οποίον φόνευσαν πριν ξεκινήσει ο αιώνας της Εκκλησίας), θ’ αναστηθούν, επίσης, την ίδια χρονική στιγμή. Πολλές περικοπές στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρουν το γεγονός αυτό (Ιώβ 19:25-27, Ησαΐας 26:19, Δανιήλ 12:1-2, Ωσηέ 13:14). Ο Ιεζεκιήλ 37:1-14 περιγράφει πρωταρχικά τη συγκέντρωση του έθνους του Ισραήλ, χρησιμοποιώντας τον συμβολισμό των νεκρών οστών που επανέρχονται στη ζωή. Με βάση όμως τη γλώσσα που χρησιμοποιείται, δεν μπορούμε να εξαιρέσουμε την πιθανότητα μιας φυσικής ανάστασης νεκρών Ισραηλιτών. Έτσι, όλοι οι πιστοί του Θεού της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης και όλοι οι πιστοί του Χριστού της Καινής Διαθήκης συμμετέχουν στην πρώτη ανάσταση, μια ανάσταση ζωής (Αποκάλυψη 20:4, 6).

Ίσως συμβεί μια ανάσταση στο τέλος της χιλιετίας, μια που υπονοείται αλλά δεν δηλώνεται πουθενά ξεκάθαρα στις Γραφές. Είναι πιθανό να πεθάνουν κάποιοι πιστοί τον φυσικό θάνατο κατά τη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας. Ο Θεός είπε δια του προφήτη Ησαΐα, «Βρέφος δεν θα υπάρχει εκεί που να ‘χει λίγο μόνο ζήσει ούτε και γέρος που να μη συμπληρώσει μακρόχρονη ζωή. Γιατί αυτός που θα πεθαίνει στα εκατό θα θεωρείται νέος· και όποιος δεν θα φτάνει στα εκατό καταραμένος θα λογαριάζεται.» (Ησαΐας 65:20). Από την άλλη πλευρά είναι πιθανό ότι θάνατος θα συμβαίνει μόνο στους ανυπάκουους κατά τη διάρκεια της χιλιετίας. Όπως κι αν γίνει, κάποιο είδος μεταμόρφωσης θα λάβει χώρα για να ταιριάξουν οι πιστοί στη φυσική-σωματική κατάσταση της χιλιετίας και της αψεγάδιαστης αιωνιότητας που ακολουθεί. Κάθε πιστός θα χρειαστεί ένα σώμα, τύπου ανάστασης.

Είναι σαφές από τις Γραφές ότι ο Θεός θα καταστρέψει ολόκληρο το σύμπαν, συμπεριλαμβανομένης της γης, με φωτιά (Β΄ Πέτρου 3:7-12). Αυτό θα καταστεί αναγκαίο για να εξαγνιστεί η Δημιουργία του Θεού από το ενδημικό της κακό και την παρακμή που υπέστη εξαιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου. Ο Θεός θα δημιουργήσει στη θέση του έναν καινούριο Ουρανό και μια καινούρια γη (Β΄ Πέτρου 3:13, Αποκάλυψη 21:1-4). Αλλά τι θα γίνει σ’ εκείνους τους πιστούς που θα επιζήσουν στη Θλίψη και θα εισέλθουν στη χιλιετία με τα φυσικά τους σώματα; Και τι θα συμβεί σ’ εκείνους που θα γεννηθούν κατά τη διάρκεια της χιλιετίας, θα εμπιστευθούν τον Χριστό, και θα συνεχίσουν να ζουν με τα φυσικά τους σώματα; Ο Παύλος λέει σαφώς πως σάρκα και αίμα, που σημαίνει φθαρτή ύπαρξη που υπόκειται στη φθορά, δεν μπορεί να κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού. Στην αιώνια βασιλεία θα κατοικούν μόνο όσοι έχουν αναστημένα και ένδοξα σώματα που δεν είναι πλέον φθαρτά και δεν υπόκεινται στη φθορά (Α΄ Κορινθίους 15:35-49). Κατά πάσα πιθανότητα, οι πιστοί αυτοί θα λάβουν αναστημένα σώματα χωρίς να πεθάνουν. Δεν αναφέρεται πότε θα συμβεί αυτό αλλά θεολογικά θα πρέπει να συμβεί κάπου στη μετάβαση από την παρούσα γη αυτού του σύμπαντος προς την καινούρια γη και τον καινούριο Ουρανό (Β΄ Πέτρου 3:13, Αποκάλυψη 21:1-4).

Υπάρχει μια τελική ανάσταση, προφανώς για όλους τους απίστους νεκρούς όλων των εποχών. Ο Ιησούς Χριστός θα τους αναστήσει από τους νεκρούς (Ιωάννης 5:25-29) μετά τη χιλιετία που θα βασιλέψει (Αποκάλυψη 20:5), και μετά την καταστροφή της παρούσας γης και του σύμπαντος (Β΄ Πέτρου 3:7-12, Αποκάλυψη 20:11). Αυτή είναι η ανάσταση που περιγράφεται στον Δανιήλ ως μια αφύπνιση, «Και πολλοί από αυτούς που κοιμούνται μέσα στο χώμα της γης, θα σηκωθούν, οι μεν σε αιώνια ζωή, οι δε σε ονειδισμό και αιώνια καταισχύνη» (Δανιήλ 12:2). Ο Χριστός την περιγράφει ως «ανάσταση κρίσης» (Ιωάννης 5:28-29).

Ο απόστολος Ιωάννης είδε κάτι που θα συνέβαινε στο μέλλον. Είδε έναν «μεγάλο λευκό θρόνο» (Αποκάλυψη 20:11). Ουρανός και γη «έφυγαν» μπροστά από τον καθήμενο στο θρόνο. Αυτή είναι εμφανώς μια περιγραφή της διάλυσης με φωτιά όλης της ύλης, όλου του σύμπαντος και αυτής της γης (Β΄ Πέτρου 3:7-12). Όλοι οι (ασεβείς) νεκροί θα σταθούν μπροστά στο θρόνο. Αυτό σημαίνει ότι έχουν αναστηθεί μετά τη χιλιετία (Αποκάλυψη 20:5). Θα έχουν σώμα που μπορεί να αισθανθεί πόνο αλλά ποτέ δεν θα παύσουν να υπάρχουν (Μάρκος 9:43-48). Θα κριθούν, και η τιμωρία τους θα είναι ανάλογη με τα έργα τους. Αλλά υπάρχει ένα άλλο βιβλίο ανοικτό –το βιβλίο της ζωής του Αρνίου (Αποκάλυψη 21:27). Εκείνοι, των οποίων τα ονόματα δεν είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής ρίχνονται στη «λίμνη της φωτιάς», που ισοδυναμεί με τον «δεύτερο θάνατο» (Αποκάλυψη 20:11-15). Δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως κάποιος από αυτούς που κρίνονται στον λευκό θρόνο έχει το όνομά του γραμμένο στο βιβλίο της ζωής. Αντιθέτως, εκείνοι που τα ονόματά τους είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής, ήσαν οι ευλογημένοι διότι συγχωρέθηκαν και συμμετείχαν στην πρώτη ανάσταση, την ανάσταση για ζωή (Αποκάλυψη 20:6).  https://ift.tt/3DIl4SJ

Πρώτον, διατί τόση ακαταστασία διά τήν ανόρθωση/ανάσταση τών νεκρών; Ίσως επειδή είναι συνηθεισμένη άνετη πράξη έκ Θεού όπως η καθημερινή σ’ εμάς τάξη καί αταξία…

Δεύτερον, ποία η διαφορά ανάσταση τών νεκρών από τήν ψυχή; Αφού η ψυχή είναι αιώνια, όταν αποθάνει τό σαρκίον ανεβαίνει πρός τά ουράνια ότι καί εάν είναι αυτά, τί σημαίνει ότι ακόμη είσαι νεκρός καί αναστήνεται, αφυπνίζεσαι/εξυπνάς, αρπάζεσαι είς αέραν, αιωρείσαι είς αέραν μέ Τόν Κύριον; Έν τέλει τί είμαστε, ψυχή ή αυτόν οπού θ’ αναστηθεί από αυτόν οπού καλείται νεκρόν ή νεκρός; Κατάλαβες τό ερώτημα;…

Τί είναι νεκρός, ανάσταση νεκρού που θά αναστηθεί από τό χώμα σέ σύγκριση μέ τήν ψυχήν που περιηγείται μέ τόν άγγελον 40 ημέρες πριχού καταλήξει έν Άδει, Αναμονή, Παράδεισον, Κόλλαση;…

Δηλαδή, είμαστε δύο πράγματα, ψυχή καί νεκρός που θ’ αναστηθεί; Καί εάν ναί ποία η διαφορά αυτών τών δύο;…

Απ’ ό,τι φαίνεται δέν είμαστε μόνον ψυχή, ή μόνον τό μέν ή τό δέ, ή μάλλον είμαστε περισσότερον νεκρός που θ’ αναστηθεί διά νά κριθεί ή δικαιωθεί, παρά ψυχή. Δηλαδή, η ταυτότητα μάς δέν είναι η ψυχή αλλά αυτόν οπού από τόν τάφον θ’ αναστηθεί, από τό κρεβάτι ή αλλού θ’ αρπαχθεί, ή θά αιωρηθεί, καί τί είναι αυτόν;

Πόσα σώματα είμαστε δηλαδή; Ή πόσες στρώσεις; Παλαιότερα σάς έγραψα ότι τό σώμα που θ’ αναστηθεί είναι η αύρα, τό αυρόσωμα, αφού τό κατώτατον δέν θά αναστηθεί, αλλά μπορεί νά μετουσιωθεί σέ αύρα, όπως είς τήν Μεταμόρφωση τού Σωτήρος, τήν συμμεταμόρφωση τού έν ζωή όπως λέγεται ακόμη Ηλία καί συμμεταμόρφωση τού Μωϋσή. Τό κείμενον ανωτέρω σφάλλει, διότι ό Αυραάμ θεωρείται ήδη έν Παραδείσω, εξού καί λέγει έν κόλποις Αυραάμ καταλήγει ό σεσωσμένος, αλλά ποίος σεσωσμένος, ώς ψυχή ή ώς αναστάντας νεκρός αργότερα ή αμφότερα δι’ όσους κρίθηκαν δίκαιοι; Εξού καί είς τήν Μεταμόρφωση ήρθε ό Μωϋσής άρα τέ δέν είναι νεκρός ή ήρθε μέ άλλη αύρα καί μέ ψυχή καί είς τήν ανάσταση τών νεκρών θά λάβει καί τήν μή αναστημένη τώρα αύρα καί τό σαρκίον ακόμη; Πλήρης σύγχυση, ωσάν αρχαιοελληνική παρωδία, αλλά μπορεί νά αληθεύει. Ό δέ Ιωάννης ό Πρόδρομος είναι ήδη Άγιος καί αρχηγός τού 10^ου Τάγματος Αγγέλων, που ήσαν μέσα οί νύν δαίμονες, ώς Νέος Αγαθός Εωσφόρος, λοιπόν δέν είναι νεκρός αλλά η κεφαλή τού ευρίσκεται είς τήν Αμιένη τής Βόρρειας Γαλλίας… Μέ τήν ανάσταση τών νεκρών ό Ιωάννης ώς ψυχή (;) θά λάβει τήν κάρα καί τό σώμα τού έν Παραδείσω;… Υπάρχουν ψεύδη καί ασάφειες, εμβόλιμα καί μώρα σ’ όλ’ αυτά ή μήπως Ό Θεός δείχνει μ’ αυτά πόσον Πολυδρομικώς καί Πολυτροπικώς Απειροδύναμος είναι; Είναι κάπως εκνευριστικώς ανησυχητικά όλ’ αυτά ομολογουμένως δι’ έναν Χριστιανόν…

Έχουμε 4 σώματα; Σαρκικόν, αυρικόν, αιθερικόν καί ψυχικόν; Τετραπιθανότητα ήτις αναγάγει έστω έν μέρει είς τόν Ινδουϊσμόν;…

Ασπούμε ότι θ’ αναστηθεί τό σώμα. Εάν τό σώμα απόθανε κάπου καί τό σημείον εκεί ανατινάχθηκε, μεταφέρθηκε, έγινε λίπασμα καί πάρθηκε πέρα δώθε καί από τά πέρα δώθε ξανά είς τά πέρα δώθε καί τά σωματίδια τού είναι μέρος κατ’ επανάληψιν άλλων ανθρώπων, ζώων, φυτών, πραγμάτων, όταν αναστηθεί πώς θά είναι σύσσωμον καί εάν τά σωματίδια τού συμμετείχαν ώς σωματίδια χιλιάδων άλλων ανθρώπων, ζώων, φυτών, πραγμάτων, ποιανού ανθρώπου σωματίδια θά είναι; Ταυτόχρονα όλων; Ταυτόχρονα μερικών; Ενός; Καί από πού θά λείπουν, από ποίους δηλαδή; Εντάξει, όλα τά σωματίδια ώς κύτταρα αποθαίνουν καί εξιδρώνονται, κατουρούνται, αφοδεύονται ανά επταετία, τότε ποία απ’ αυτά θά έχει ό αναστημένος; Μήπως εκείνα που δέν συμμετείχαν ποτέ σ’ άλλου ανθρώπου τά ίδια; Όντως υπάρχουν κάποια που δέν συμμετείχαν σ’ άλλων ανθρώπων σώματα τά ίδια; Μού λές όπως κάνει δίαιταν, θά είναι ισχνότερος. Μήπως κβαντικώς = φωτοδεσμομηχανικώς τά ίδια σωματίδια θά συμμετέχουν συνταυτοχρόνως είς τά σώματα όλων τών αναστημένων που αυτά είχαν συμμετάσχει ώς σύσσωμον σώμα; Εάν απαντήσει κανείς ιερεύς δι’ αυτά τά ερωτήματα φωνάξετε μού!…

Έχουμε τό ερώτημα τών Σαδδουκαίων ότι εάν επτά αδελφοί νυμφευθούν κατά σειράν τήν ίδιαν χήραν αδελφού αφού αποθάνουν οί έξη πρώτοι, ποιανού από τούς αδελφούς θά είναι γυναίκα είς τήν άλλη ζωή; Καί Ό Χριστός απάντησε ότι είς τήν άλλη ζωή δέν υπάρχουν γαμόντες καί γαμίζοντες. Έχουμε όμως καί τό θαύμα μέ τά πέντε οψάρια καί πέντε άρτους που μετάτρεψε μέ Θαύμα σέ πέντε χιλιάδες, ίσως είναι τό Θαύμα καί μόνον τό Θαύμα η απάντηση, καθότι η κβαντομηχανική = οί φωτοδέσμες μηχανικής δέν μπορούν νά είναι συνταυτοχρόνως παντού, παρότι αυτόν υπονοούν οί επιστήμονες τής Αστροφυσικής;

Ποία η διαφορά νά μεταμορφωθεί καί τό σαρκίον σέ αυρόσωμα ή όχι; Τί τό χρειαζόμαστε; Εντάξει, εάν άγιασε ό άνθρωπος άγιασε καί τό σαρκίον καί τό θέλει Ό Θεός, όπως λέγει ό Μονοφυτισμός ότι απορροφάει Η Θεότητα Τού Χριστού τήν σωματική φύση Τού;… (Βασικά Ό Θεός τό κάνει όπως τό θέλει, αλλά Ό Χριστός επέλεξε νά κοπιάσει τό σώμα διά νά αγιασθεί αντί νά τό αγιάσει χωρίς κόπον που δέν θά είχε αξία, όπως μάς έδειξε, άρα τέ ό Μονοφυτισμός δέν κάνει ίσως σφάλμα ότι δέν είναι δυνατή η επιβολή Τού Πνεύματος είς τήν σάρκα αλλά δέν θά αξιωθεί η σάρκα, όπως καί εμείς μέ τήν προσωπική μάς κοπίαση δι’ άγιαση ψυχής τέ καί σώματος)

Τί απ’ όλα θά συμβή καί διατί γίνονται όλα καί φαίνονται αντιφατικά; Εντάξει τό Θαύμα δέν εξηγείται αλλά είναι συνάμα πολλή η ασάφεια καί τήν μελετάμε καλοπροαίρετα αλλά καί μέ οξύνοια αντίληψις, αυτά αναφέρονται υποτίθεται διά νά τά καταλάβουμε, τότε διατί νά μήν τά ερευνάμε, αφού μάς είπε ερευνάτε τάς Γραφάς;

Όταν αποθάνει τό σαρκίον, ό νεκρός θαύεται κάτω καί η ψυχή ανεβαίνει επάνω, έτσι δέν μάς λένε; Άρα τέ ψυχή καί νεκρός είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Απ’ εδώ ίσως εξέρχεται τό νόημα τί είναι ψυχή. Δέν είναι τ’ ανθρώπου αλλά δώρον πρός τόν νεοέμβρυον άνθρωπον που κάποτε θά είναι νεκρός ή σεσωσμένος πρίν αποθάνει. Εξού καί υπάρχει ό όρος μήν χάσεις τήν ψυχήν σού, συνεπώς δέν είναι ιδική = αυτοϊδική σού ώς άνθρωπος που μπορεί νά νεκρωθεί αλλά δώρον. Καί από πού κατάγεται αυτή; Εάν ισχύουν όσα λέμε βάσει τών χριστιανικών πληροφοριών, η ψυχή προϋπάρχει τής γεννήσεως τού ανθρώπου που άμα αποθάνει θαύεται καί αυτή ανεβαίνει είς τούς ουρανούς κάπου τέλος πάντων;

Μήπως η ψυχή είναι ψύχιον/ψίχιον Θεού ή Αγίου Πνεύματος; Αυτόν τό επανερώτησα παλαιότερα… Καί εάν όχι, δέν είναι ό άνθρωπος, διότι υποτίθεται ότι η ψυχή δέν θαύεται αλλά ανεβαίνει, εκτός καί ανεβαίνει σημαίνει απελευθερώνεται από τό σαρκίον μέν, αλλά θαύεται μαζύν τού ή ευρίσκεται κάπου εκεί διπλανά σέ Αλλόκοσμα Πεδία Αντίληψης, Ύπαρξης, όπως Μεσοδιαστήματος μεταξύ ύλης καί αϋλίας; Ή εντός αϋλίας; Πού ποία είναι η Αλήθεια ή υπάρχουν πολλές επειδή πολλές οί δυνατότητες Τού Θεού;

Μπορεί νά ξέχασα νά αναφέρω κάποια αλλά προχωράμε. Αφού τό σώμα θ’ αναστηθεί ή θά μεταμορφωθεί τό σαρκίον σέ αύρα, αιθέρα, έν αέρα όπως λέγει ό Απόστολος Παύλος, η ψυχή πού θά είναι τότε; Θά έρθει νά ενωθεί μέ τό αυρόσωμα καί αιθερόσωμα οπωσδήποτε ή αφού ό άνθρωπος δικαιωθεί, ενώ εάν δέν δικαιωθεί χάνει τήν ψυχήν τού καί καταλήγει σέ Κόλλαση ή ανυπαρξία καί αλλού βάσει Θείας Κριτικής Πρόνοιας Δικαίου; Δηλαδή, ψυχή θά έχουν μόνον όσοι δικαιωθούν ενώ οί άλλοι δέν θά σώσουν τίς ψυχές τούς;

Κατανοείς τήν έκ διαμέτρου διαφορά χάνω τήν ψυχή μού όπως λέμε χάνω έναν πράγμα που είχα είς τό χέρι μού, μέ τήν έννοια δέν σώθηκε η ψυχή μού; Δέν σώθηκε η ψυχή μού σημαίνει απόθανε ή βασανίζεται καί αφού δέν αποθαίνει θά βασανίζεται. Χάνω τήν ψυχή μού σημαίνει εκτός τών άλλων ότι δέν τήν δικαιούμαι πιά μέ έξυπακοήν ότι δέν θά είσαι ευτυχισμένος ήτοι έν Παραδείσω καί Ουράνιας Σκηνάς άνευ ψυχής, δέν γίνεται ή δέν επιτρέπεται.

Από τήν άλλην πολλοί απόθαναν δι’ ολίγον καί αναβιβαζόμενοι ώς ψυχές πέρασαν από τά 23 τελώνεια καί ύστερα επέστρεψαν έν σαρκίω. Τότε ποίος είναι ό άνθρωπος, η ψυχή που ελέγχεται από τά 23 τελώνεια ή ό νεκρός που θ’ αναστηθεί; Μήπως αμφότερα καί είναι σέ διχασμόν μετά θάνατον ώσπου νά κριθούν εάν θά είναι ξανά μαζύν καί πού θά είναι ξανά μαζύν; Υπάρχει περίπτωση νά είναι ξεχωριστά σώμα καί ψυχή καί νά είναι ευτυχισμένα;

Όταν ό άνθρωπος είναι νεκρός έχει συναίσθηση τής ψυχής τού; Τότε πρός τί ό όρος θ’ αφυπνιστεί διά τής αναστάσεως;

Ό όρος ανάσταση τί σημαίνει; Ανά στάση = ξανά στάση = ξανά όρθιος καί μή αποκοιμισμένος άνευ αυτοσυναίσθησης. Σημαίνει καί ανασυγκρότηση ύλης, αύρας, αιθέρα καί είς τήν ευλογημένη περίπτωση ή έν τέλει καί ψυχής;

Ανάστα Κύριε, φώναζε ό Δαυίδ, ήτοι κοιμάται ή εξεκουράζεται καί Τόν καλεί πρός γρήγορη βοήθεια = βοή θεία;… Η λέξη επανάσταση σημαίνει εκτός από τήν έννοια σέ κοινωνικά πεδία δεδομένων, ανάσταση ξανά ήτοι ότι είχε καί άλλη ανάσταση, απόθανε ή επαναξάπλωσε καί επανασηκώθηκε όρθιος.

Ό Χριστός αναστήθηκε, αλλά πρίν αναστηθή απόθανε καί πρίν αποθάνει παρέδωσε τό πνεύμα Τού είς Τόν Πατέρα. Όταν απόθανε ήταν σώμα δίχως Πνεύμα (Ψυχή;), όταν αναστήθηκε επέστρεψε τό Πνεύμα μέσα Τού, κάτι τέτοιον θά γίνει τουλάχιστον μέ τούς δίκαιους ανθρώπους;

Οί άγιοι κάνουν θαύματα, τά σώματα τούς είναι επί γής σκηνώματα, αλλά αυτοί ώς ψυχές κάνουν θαύματα, καί δέν τούς λέμε κάν ψυχές ξανά, σκέττως Άγιοι! Ό Χριστός κατέβηκε είς τόν Άδην καί έσωσε πολλούς, αφού ό Παράδεισος δημιουργήθηκε ή άνοιξε τίς Πύλες άμα τώ θανάτι Χριστού, πρώτος εισήλθε μαζύν μέ έναν ληστή που τό όνομα αγνοούμε…

Άρα διατί ν’ αναστηθούν αυτοί που από τόν Άδην εισήλθαν είς τόν Παράδεισον διά θανάτου Χριστού; Μήπως θά φύγουν από τόν Παράδεισον καί Ουράνιες Σκηνές διά νά παραλάβουν τά σώματα ή σκηνώματα τούς; Καί αφού τό σώμα τού ήταν έν Αγίω Τάφω νύν Ναόν τής Αναστάσεως Τού Σωτήρος, σημαίνει έν Άδει ήταν τό Πνεύμα που παρέδωσε είς Τόν Πατέρα Τού ή εξεχωριστή ψυχή; Παρότι, παρέδωσε τό Πνεύμα Τού πρός τά άνω ήτοι πρός Πατέρα, συνάμα κατέβηκε είς τόν Άδην. Εντάξει τό κάτω καί άνω είναι σχετικά όταν κοιττάξεις τά πάντα μαθηματικώς καί όχι από τήν θέση οπού κοιττάζεις οριζόντια, κάθετα, δεξιά, αριστερά, εμπρός, όπισθεν βάσει Εξαπιθανότητος ή Εξαδάκτυλου, συνεπώς άνω είναι ό τάφος καί η τάφρος απ’ επάνω καί παντού.

Μέ μερικά απ’ αυτά τά ερωτήματα φαίνεται ότι σέ κάποια σημεία οί αιρέσεις τού Απολλιναριασμού καί τού Μονοφυσισμού «είχαν» κάποια «αλήθεια» (καί λόγια που έλεγαν καί οί άλλοι αλλά αυτοί μέ άλλως πώς προεκτάσεις σκέψεις που όμως έσφαλλαν επειδή απόρριπταν ουσιώσεις σωτηριακές αρχές. Ό Απολλινάριος συγκλονίστηκε από τήν αλήθεια τού Αριστοτέλη: «αδύνατον γάρ είναι έκ δύο (=ουσιών μέ εντελέχεια) εν η ενός δύο γενέσθαι», αλλά δέν κατάλαβε ότι αυτόν αφορούσε Τό Θείον, ότι τό φθαρτόν είναι κάμωμα Τού Θείου καί ότι Ό Χριστός ήταν ηθελημένη έκ Θεού συνύφανση Θείου καί φθαρτού ή καί καμωμένου ή καί έκ Θείου ερχόμενον αλλά ουχί ίσον Τού Θείου, εκτός καί άν η ύλη καί οί άϋλες ψυχές υπήρχαν πρό πάντων τών αιώνων όχι ώς Άκτιστα αλλά ώς κτισμένα έξ’ ανέκαθεν πρό πάντων τών αιώνων, κάτι που είναι μία άλλη προέκταση τής ύπαρξης υπό Τής Ακτιστίας Πανκτισίας καί που προέβαλα ώς σκέψη παλαιότερα. Κάποιοι αιρετικοί καί κάποια αιρετικά είναι μέ βεβαιότητα ενσφαλμένα, άλλα ίσως νά μήν εκφράστηκαν σωστά ή νά κατάληξαν είς τίς χωματερές μαζύν μέ τά σκάρτα, αλλά αυτόν δέν τό γνωρίζουμε καί ό αμύητος καί ανέμπειρος ερευνητής νά μήν πάρει φόρα μήπως περιπέσει σέ πλάνες ή καί κακοδοξίες έτι χειρότερα. Καλύτερα νά απορρίπτεις αυτόν που δέν είσαι βέβαιος παρά νά τό υιοθετείς καί νά είναι πλάνη ή νά τό αντιλαμβάνεσαι μέ ενσφαλμένον τρόπον επειδή δέν μπορείς νά πειάσεις τά σήματα τού λόγου εκείνου. Εντούτοις, η έλλειψη προέκταση ενίοτε οδηγεί σέ πλάνες ή σοβαρά μειονεκτήματα από τήν άλλη φόρα οδού, έν τέλει ό έχων Πίστη, Ταπείνωση καί Τήρηση Εντολών, δέν χρειάζεται ο,τιδήποτε άλλον καί διατείνεται πρός Τόν Χριστόν έκ τού ασφαλούς, είναι κατά κάποιον τρόπον ό Μακάριος μέ τό πτωχόν ή «πτωχόν» πνεύμα) χωρίς νά σημαίνει δέν είχαν δίκαιον όσοι είχαν διαφορετική άποψη; Μήπως μπορεί κάποιος ν’ απαντήσει σ’ όλ’ αυτά τά ερωτήματα χωρίς ν’ απαντήσει ότι όλα γίνονται, όλα είναι δυνατά; Χαχαχα….

Υπάρχει μία διαρκής μεταμόρφωση καί διαρκής παντοδυναμία που δέν μπορείς νά βάλεις σέ περίφραξη δομής τρόπου ή είδους σέ τινά σημεία, καί όχι μία συγκεκριμμένη απλή διάταξη ανάστασης νεκρού, ψυχής, δεύτερου θανάτου, πρώτου θανάτου… Υπάρχει; Σάς ακούω;

Από τήν άλλη υπάρχει η αθεϊα, η μή αποδοχή ύπαρξης δεύτερης ή μετά θάνατον ζωής καί ψυχής, αλλά υπάρχουν τά θαύματα, σ’ εμέναν έγιναν πολλά, ήταν τόσον ζωντανά καί βοηθητικά που θά ήμουν υπεράδικος νά τά αρνηθώ, επειδή απλούστατα έχω τήν παρατηρητική ικανότητα καί σύγκριση νά συνάψω σ’ έναν άρθρον όλ’ αυτά τά αντιφατικά που μπορεί νά είναι παιχνιδάκι διά Τόν Θεόν, αλλά βάζουν σέ υποψίες όλα αυτά τά συγχυστικά, εντούτοις, μπορεί νά εχουν εμβρόντητον συνειρμόν Διάταξης Σοφίας που τώρ αδυνατώ νά συλλάβω αλλά μπορεί νά συλλάβω κάποτε, αύριον, ποτέ, μετά, σύντομα ή αργότερα…

Πρέπει νά υπενθυμίσω σ’ όλ’ αυτά τά όσα είπα διά τά ερωτήματα τών ανθρώπων διά τήν ζωήν έν θανάτω καί μεταθάνατον, ήτοι τήν Τετραπιθανότητα τών Δυνατοτήτων από Τόν Παντοδύναμον Θεόν: α) αποθαίνεις καί δέν ξανά υπάρχεις, δέν υπάρχει τίποτε, ούτε ψυχή ούτε υπάρχεις ώς κάτι τίς β) αποθαίνεις καί επανενσαρκώνεσαι γ) αποθαίνεις καί καταλήγεις είς Κόλλασιν καί δ) αποθαίνεις καί καταλήγεις είς Παράδεισον. Όλες οί πεποιθήσεις μετά θάνατον όλων τών θρησκειών συμπεριλαμβανομένης τής αθεϊας, αψυχίας, είναι αυτές οί 4…

Οί Χριστιανοί δέν πιστεύουν σέ επανενσάρκωση επισήμως πάντοτε, ανεπισήμως πολλοί πιστεύουν, καί παρότι ό πρό Χριστού Χριστιανός Σωκράτης έλεγε ότι είναι η επανενσάρκωση τού Πυθαγόρα. Καί συνάμα μέ διάφορα εδάφια που κατά κάποιους εξυπονοούν μετενσάρκωση ή επανενσάρκωση από Τόν Χριστόν. Συνάμα υπάρχουν προφυτείες από ανθρώπους που θεωρούνται άγιοι από τήν Ορθοδοξία που λένε π.χ. διά ενσάρκωση = επανενσάρκωση τού μεγάλου βασιλέα τών Μογγόλων κ.α… καί δέν θεωρούνται αιρετικοί, χαχαχα!… Ποίος θ’ απαντήσει; Οί μή σφαιρικώς γνώστες ή αντιλήπτορες τών όσων αναγνώθουν από τήν Αγία Γραφή, όταν τούς ερωτήσεις απαντάνε τό έναν ή τό άλλον που θυμούνται ή τούς έκανε εντύπωση, αλλά λησμονάνε τά όσα άλλα αναφέρονται είς τό άρθρον που ανάρτησα ανωτέρω μέ τά εδάφια από διαφορετικούς Βιβλικούς συγγραφείς καί είτε αυτοί που ξεχνάνε είναι κληρικοί ή λαϊκοί.

Ασπούμε ότι δέν υπάρχει επανενσάρκωση, παρότι υπάρχει η δυνατότητα έκ Θεού, αφού είναι Παντοδύναμος καί Πανθαύματος, τότε διατί η ψυχή μετά θάνατον που εξεχωρίζει από τό σώμα που είναι νεκρόν, όταν αναστηθεί τό σώμα κάποτε επανέρχεται εντός σώματος, όταν Ό Κύριος θά τό επιτρέψει νά αναστηθεί! Δέν είναι αυτή επανενσάρκωση ή μετενσάρκωση είς τό ίδιον σώμα που ήταν πρίν αποθάνει τό σώμα καί πρίν αναστηθεί; Απάντηση; Ακόμη καί ό Άγιος θά κριθεί νά λάβει ξανά τό αυρόσωμα τού καί τό μεταμορφωμένον σέ αυρόσωμα σκήνωμα τού. Η Παναγία όταν απόθανε, αμέσως μετά μεταμορφώθηκε τό σώμα τής καί πέταξε είς τούς ουρανούς συναντώντας τόν Άγιον Θωμάν ός ερχόταν πρός σύναξην νά τήν ιδεί από τήν Ινδία καί τήν συνάντησε είς αέραν κάπου καί τού έδωσε κάτι νά τό πάρει είς τούς άλλους Συμμαθητές τού διά νά πεισθούν ότι τήν συνάντησε είς αιθέρες. Λοιπόν,  Η Παναγία μάς δέν έκανε επανενσάρκωση τής ψυχής τής εντός τού μεταμορφωθέντος σώματος τής; Εκτός εάν ποτέ δέν έφυγε από μέσα τής η ψυχή ούτε μετά θάνατον; Ήταν ειδική περίπτωση ή ισχύει καί σ’ άλλους καί σ’ όλους; Τότε έναν χιλιοδιαμελισμένον σώμα πρός πάσα κατεύθυνση καί γήϊνη απόσταση πού είναι η ψυχή; Ή όλα γίνονται αναλόγως περιστάσεως;

Ώστε όλα γίνονονται! Ώστε όλα γίνονται μετά θάνατον; Καί όταν φεύγει η ψυχή από τό σώμα καί επιστρέφει καί σέ ευθέτω χρόνω τό σώμα δέν αποθαίνει ενώ η ψυχή λείπει; Τό έχουμε αναλύσει σέ άλλον πρόσφατον άρθρον…

Αφού όταν σού συμβαίνει εξωσωματική εμπειρία, βλέποντας τό σώμα κατάκοιτον νά κοιμάται, αισθάνεσαι ότι εσύ είσαι αυτός ή αυτή που από κάποιον ύψος παρακολουθεί! Καί όχι τό κατάκοιτον σώμα, συνεπώς, η συνείδηση σού είναι αυτόν οπού παρακολουθεί, άρα τέ εσύ είσαι η ψυχή καί όχι τό σώμα, τότε πρός τί νά αναστηθεί τό νεκρόν σώμα; Επειδή είχα εξωσωματικές εμπειρίες ολοζώντανες τώ όντι η συνείδηση παρακολουθούσε.

Διατί διά νά γίνει εξωσωματική ψυχεμπειρία, πρέπει ό άνθρωπος νά είναι ναρκωμένος από χειρουργικόν ναρκωτικόν, ψυχοτροπικόν ναρκωτικόν, διαλογιστικόν ναρκωτικόν ή κάτι παρόμοιον συμπεριλαμβανομένης τής έκστασης; Διότι χρειάζεται ύπνωση ήτοι έστω μερικός θάνατος ή ημιθάνατος καί όχι ζωντάνια καί δραστηριοποίηση είς τό σώμα διά νά μπορεί νά φύγει η ψυχή. Νά διατί ό άνθρωπος, τά ζώα, είναι ψυχές ζώσες κατά τήν Γένεση. Υπάρχει καί η κατάσταση που κάποιος περιπατάει είς τόν δρόμον καί έναν μέρος τού εαυτού τού είναι από πίσω καί τόν παρακολουθεί. Ποίον μέρος; Η αύρα, ό αιθέρας, η ψυχή; Πρόκειται περί παραδεδειγμένης «ψυχοπάθειας» τής «ψυχοθεραπείας»….

Φαίνεται ότι υπάρχουν θέματα Θρησκείας που δέν έχουμε κατανοήσει ποσώς ή ελαχίστως καί μόνον νά τά περιγράφουμε καλά ή καλύτερα κάποιοι μπορούμε. Είς τούς άψυχους ή άθεους ή άθρησκους, απαντάω, τό θαύμα νά υπάρχεις μέ συνείδηση σέ ζωή δέν είναι μικρότερον από τό νά συγκαταλάγει ψυχή καί όλα αυτά τά ανεξιχνίαστα παράξενα που απογράψαμε ανωτέρω… Συνεπώς, είναι ομοίως μυστήριον αυτόν που υπάρχεις καί ζείς όσον καί αυτόν που δέν βλέπεις ώς αυρόσωμα, αιθερόσωμα, ψυχόσωμα. Τό νά κοιττάζεις τόν εαυτόν σού από πίσω όταν περιπατείς ή από απόσταση νά κοιμάται είναι η ίδια διεργασία καί αποδεικνύει ότι κάποιων ψυχών ή αύρων η αιθέρων τών ανθρώπων οί εκτάσεις προεκτείνονται μέχρι άλλους Γαλαξίες καί περισσότερον, αλλά πάντοτε εξαρτούνται από Τόν Θεόν…

Τώρα αυτοί που επιμένουν ότι μάς ελέγχουν εξωγήϊνοι καί εγώ λέγω πώς είναι δαιμόνια που μάς ελέγχουν, ίσως είναι δαιμονικά όντα μέ σαρκία ή χωρίς σαρκία, που στέλλουν σήματα ελέγχου από πλανήτες μακρυνούς όπως ό αγαπημένος τού Κυνός αλλά δέν είναι η βάση τού αιθέρα, αύρας, ψυχής τούς, εδώ, αλλά η προέκταση τής επήρρειας ή μαγείας τούς… Τόσον πολύ μάς μαγεύουν ώστε νά μήν έχουμε Πίστη σέ προσευχήν καί νά μάς κάνουν ό,τι θέλουν σατανάνθρωποι ή σατανόντα απ’ εκεί καί σατανόντα απ’ εδώ μαζύν μέ τούς πνευματικούς σατανάδες…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ

The post 1.Πότε γίνεται η ανάσταση τών νεκρών; 2.Είμαστε χάλια, δέν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα καί ασαφή διά τήν ψυχή, σάς τό επισήμανα κατ’ επανάληψιν… appeared first on Κατοχικά Νεα.

from Κατοχικά Νεα https://ift.tt/31x9I6I